Elsa Triolet, in 1896 in Moskou geboren als Ella Kagan, was de eerste vrouw die de Prix Goncourt ontving, in 1945, voor haar verhalenbundel Le premier accroc coûte deux cent francs. Toch is ze een van de velen die misschien wel bekender zijn als de vrouw van (in dit geval Louis Aragon) dan als een auteur met eigen verdiensten, hoe veelzijdig en intrigerend haar oeuvre ook is. Misschien komt dat door de verraderlijke eenvoud van haar werk. ‘Ik schrijf helder en ben in eerste instantie, op woordniveau, eenvoudig te doorgronden,’ zegt ze. Maar wie dieper graaft ziet dat haar verhalen en romans veel meer vertellen dan ze op het eerste oog lijken te doen.
Triolets teksten zijn sterk beïnvloed door de Tweede Wereldoorlog en haar verzetswerk. ‘Wat zou ik hebben geschreven als er geen oorlog was geweest? In elk geval iets anders, zoveel is zeker.’ Triolet schrijft veelvuldig over het alledaagse leven in de oorlog; over mensen die bij toeval in het verzet belanden, mensen die moeten onderduiken of de oorlog stomweg proberen door te komen. Niemand wordt door haar tot held gemaakt of veroordeeld. Triolet laat ieders menselijkheid zien. Ze toont hoe levens in allerlei opzichten door de oorlog worden bepaald en tegelijkertijd doorgaan als voorheen.
links |
