[PORTRET AUTEURSPAGINA EN LINKS: © DAPHNA JAEGERS]
Het kan, een manuscript aangeboden krijgen en versteld staan. Roelof Schipper (Stadskanaal, 1988) leverde het manuscript van zijn debuutbundel, en ik vroeg meteen of hij nog een gedicht voor een klein bibliofiel cahier kon leveren. De basis van een nieuw oeuvre is gelegd, lijkt me.
En dat lijkt niet alleen mij zo.
Sasja Janssen: ‘Het debuut bleke gesp, beige zoom van Roelof Schipper is een gebeurtenis. Zijn gedichten vragen om herlezing, het liefst hardop, zodat zijn taal in je gaat rondzingen. Bijna als vanzelf verbind je je met het lyrisch ik, zijn manier van waarnemen, en het aftasten van zijn schrijven. De regels met hun aparte interpunctie zijn doordrenkt van het zintuiglijke en het abstracte. Zo word je een wereld in getrokken waar je steeds opnieuw een veranderd zicht krijgt op de mens en zijn zijn. Dit werk is met geen andere poëzie te vergelijken, hooguit met die van Faverey.’
links |
